Frustracja w pracy zawodowej

Zmiana podejścia do pracy zawodowej stwarza ogromną szansę uwolnienia się od dręczącej nas frustracji

Nie mając regularnego, stałego zajęcia, często o nim marzymy, gdy jednak mamy jakieś zatrudnienie i stały rytm obowiązków – niejednokrotnie staje się to dla nas ciężarem. To jednak, jak przeżywamy swoje codzienne obowiązki i pracę zawodową, zależy nie tylko od naszych szefów i współpracowników, ale także od naszej postawy.

Istotne jest by wypracować takie podejście do naszej pracy i codziennych obowiązków, które z jednej strony ochroni nas przed poczuciem ciężaru, zmęczenia, znużenia i zestresowania wykonywanymi czynnościami, a z drugiej strony zwiększy nasza inwencję twórcza kreatywność i łatwość działania.

Po pierwsze warto przyjrzeć się ile energii przeznaczamy na martwienie się o obowiązki w pracy, obawianie się jak je wykonamy, czy tez na wewnętrzne wzbranianie się przed ciężarem tych obowiązków. Wszystkie te mechanizmy obronne w niczym nie umniejszają naszych cierpień związanych z pracą. Przeciwnie – w wyniku takiego wewnętrznego napięcia z jednej strony jesteśmy bardzie podatni na urazy, jesteśmy w pewnym stopniu przewrażliwieni, a z drugiej – mamy mniej energii na faktyczne zmaganie się z wyzwaniami. Dlatego warto w tym miejscu przytoczyć bardzo prostą regułę zen „jeżeli coś robisz – po prostu rób to!”.

Kiedy mamy przed sobą jakieś sprawy do zrealizowania, to warto po prostu sukcesywnie zacząć je realizować. Nie musimy zastanawiać się, czy damy rady i jak będzie wyglądał dokładnie każdy krok. Wiele rzeczy pojawi się w trakcie, wiele rozwiązań odkryjemy podczas systematycznego realizowania wyzwania. Gdy w pewnym stopniu zapanujemy nad naszymi lękami i wewnętrznymi oporami, wtedy zmniejszymy nasz wewnętrzny chaos, poprzez co nasza zdolność do wykonania zadania będzie większa. Dodatkowo – ponieważ nie zwlekamy bardzo długo z pojęciem prób realizacji zadania – nasze wewnętrzne napięcie nie będzie narastać.

Ten sam bodziec, który podczas unikania i obawiania się staje się czynnikiem stresującym – staje się dla nas czynnikiem stymulującym. Odpowiednia dawka napięcia służy naszej dobrej formie, wydajności i wydobywa z nas ukryte pokłady energii.

Drugą ważną zasadą podczas realizacji zadań i wykonywania codziennych obowiązków (zawodowych lub domowych) jest nauczenie się bycia obecnym w każdym etapie zadania. Nie myślmy jedynie o celu końcowym, ale także o każdym poszczególnym etapie. Kiedy np. ucząc się nowego języka potrzebujemy nauczyć się ok. 3000 nowych słówek, wtedy – mając przed oczami ten odległy cel – możemy poczuć się nieco przerażeni jego niedostępnością. Jednak, jeżeli każdego poszczególnego dnia po prostu bawimy się nauką i z przyjemnością przyswajamy ok. 10 słówek, wtedy po roku nasz cel jest już w dużym stopniu zrealizowany. Podobnie jest z każdym innym zadaniem. Chińska starożytna myśl (cytat z „Tao Te King”) mówi: „Mędrzec idąc małymi krokami dokonuje wielkiego dzieła”.

Powinniśmy odkrywać wewnętrzny sens i radość w samym wykonywaniu poszczególnych czynności, a nie jedynie w napięciu koncentrować się na wyobrażonym celu i pragnieniu zakończenia poszczególnej aktywności. Przypuśćmy, że sprzątamy łazienkę i przecieramy w niej kafelki, lustra, umywalkę itd. Z jednej strony naszym celem jest doprowadzenie łazienki do jakiegoś estetycznego stanu, o którym mówimy, że „łazienka jest czysta i posprzątana”. Możemy zatem sprzątając ją, wykonując poszczególne czynności myśleć o tym, aby wreszcie to sprzątnie zakończyć (np. „kiedy wreszcie to skończymy i napijemy się kawki”) i aby łazienka była już czysta. Myśl taka może jednak nas niepotrzebnie napinać i w efekcie odciągać od tego, co robimy. Możemy nie zauważać dokładnie wszystkich etapów. W napięciu i złości możemy już nie dostrzegać, które kafelki przetarliśmy niedokładnie. Z drugiej jednak strony możemy podejść do zadania inaczej. Wiedząc, że naszym końcowym celem jest posprzątanie łazienki – możemy być obecni w każdym konkretnym etapie działania. Nie tylko bowiem efekt końcowy może dawać nam jakąś satysfakcję – także samo działanie (w tym przypadku – przecieranie kafelek itp.) może być źródłem satysfakcji i celem samym w sobie. Każda czynność, w której potrafimy poczuć samego siebie i po prostu w niej być – jest doskonałym źródłem naszej satysfakcji i radości. Nie ma sensu tworzenie sobie sztucznych i niepotrzebnych ograniczeń w rodzaju „granie w tenisa jest bardzo przyjemne, a przecieranie kafelek jest nieznośne”. W obu przypadkach satysfakcja i radość z działania zależy od naszej postawy.

Podejście, kiedy po prostu jesteś obecny w każdej wykonywanej przez ciebie czynności, z jednej strony wynosi cię jakby ponad przykre stresy i napięcia często pojawiające się w relacjach międzyludzkich (niestety w pracy wychodzą niedobory i niedociągnięcia w obszarze dojrzałości wewnętrznej pracowników), a jednocześnie ułatwia tworzenie atmosfery wzajemnego zrozumienia i dobrych kontaktów interpersonalnych.

Ćwiczenie. Bycie naturalnie obecnym w czynności, którą właśnie wykonujemy

Podczas wykonywania jakiejkolwiek zawodowej, czy innej codziennej aktywności, po prostu bądź w niej obecny.
Nie myśl jedynie o celu końcowym i o tym, kiedy wreszcie zakończysz tę czynność, ale – robiąc naturalnie to, co robisz w tym właśnie momencie – niejako „delektuj się” wykonywana czynnością.
Nie rozpraszaj się niepotrzebnie na obawy, czy uda ci się dane zadanie/czynność wykonać prawidłowo, ani też na roztrząsanie, jak inni ocenią twe dzieło. Robiąc naturalnie to, co robisz, dajesz sobie największe szanse – prawdziwe dzieła powstają w spontaniczności i w kontakcie ze swoją kreatywnością. Wykonujesz wtedy swoje zadanie w sposób optymalny, na jaki cię w tym momencie stać. Z czasem zaś, jeśli będziesz daną czynność powtarzał – nabierzesz w tym wprawy i swobody.
Dostrzegając radość w poszczególnych wykonywanych czynnościach i będąc w tej czynności obecnym, wydobędziesz z siebie więcej energii i przyjdzie ci to łatwiej. Mając więcej energii i nie rozpraszając się na drugorzędne i przypadkowe myśli (np. „czy ktoś mnie nie wyśmieje” itp.) jednocześnie łatwiej zrealizujesz cel końcowy.
Gdy nie myślisz nerwowo o chęci jak najszybszego zakończenia czynności – czas minie ci znacznie szybciej. By być w optymalnej formie: kiedy pracujesz – po prostu pracuj, kiedy odpoczywasz – po prostu odpoczywaj.

za: "Głęboka terapia poprzez miłość"

powrót do góry strony

powrót do STRONY GŁÓWNEJ

powrót do działu